Altijd creatief bezig zijn, dingen maken, dingen creëren, het brein van een kunstenaar.

Na de mavo had ik geen idee wat ik worden wilde, dan maar havo erachteraan. En hoe frustrerend is het dan als iedereen precies weet welk beroep ze willen gaan uitvoeren. Dan toch maar twee jaar werken in een kleding winkel in centrum Amsterdam. Hier leerde ik snel volwassen worden, veel uitdagingen en ook veel verantwoordelijkheid. Al snel werd ik verantwoordelijk voor de indeling en de look van de dames afdeling. Heerlijk! Werken in drukte en chaos in een stad vol geschiedenis! Na die twee jaar ben ik begonnen aan de Hogeschool van Amsterdam, de SPH, maar dit was het niet voor mij, het enige wat ik in mijn leven niet heb afgemaakt, ergens een gevoel van falen maar dit was mijn passie niet. Maar wat dan wel?

Iets dichter bij huis een nieuwe baan in Purmerend. Als na acht maanden mijn collega naar een open dag gaat van de Kappers Akademie, besluit ik mee te gaan. Vanaf de eerste stap over de drempel, de eerste hand en verwelkoming van de directeur, was het duidelijk. Dat ik dit nooit eerder had bedacht, het kappersvak, tuurlijk, hoe logisch! Ik schrijf mij niet veel later in en neem ontslag. Weer heerlijk terug in “mijn” Amsterdam, vlakbij de Albertkuyp markt en tegenover de Heineken Brouwerij op de Weteringschans. Mijn collega stopt al snel wegens allergie maar ik ga door. Thuis is niemand verrast, ze hadden het allemaal al jaren verwacht. Ik was al van jongs af aan bezig met kapsels en was altijd heel creatief. Maar als iedereen dit al lang wist, waarom heeft niemand mij dit even verteld? Dat had mij een lange zoektocht bespaard.

Ik was al wat ouder en het was zeker wennen om weer opdrachten uit te voeren. De opleiding is heel streng, maar ik noem het liever: duidelijk. Je uniform moet schoon zijn en netjes gestreken, zo word je voorbereid op het werk-leven. Je koffer en spullen moeten in orde zijn. Is dit niet het geval? Dan ga je naar huis en doe je wat je moet doen. Niet iedereen kan hiermee omgaan en sommige mensen hebben dan de neiging om opstandig te worden. Ik vind het prima, duidelijke regels, daar kan ik wat mee, ik hou me eraan en heb nergens last van. Op het SPH waren ze wel eens een half uur bezig een klas stil te krijgen. Dat is op de Akademie niet het geval, als de lerares praat is de klas stil. Je spreekt de leraren aan met meneer of mevrouw en iedereen word met respect behandeld. Want geloof me, op het moment dat je je eigen opleiding betaald, wil je waar voor je geld en wil je het beste van het beste. Een opleiding voor gemotiveerde doorzetters.

Ik was verlegen en ben altijd erg op mezelf geweest, met klanten omgaan was in het begin een hele opgave en ik kon moeilijk gesprekken voeren. Ooit hoorde ik een man, die ik net geknipt had, tegen mijn lerares zeggen dat sommige mensen gewoon niet geschikt zijn voor het vak. Misschien breken dit soort opmerkingen andere mensen af. Maar mij niet, dit is juist olie, die het vuur nog hoger opstookt! Ik bewijs dat deze meneer het fout heeft! In Amsterdam zijn de lessen van Monique geweldig, niet alleen gaf ze inspiratie maar vooral veel motivatie om een goede kapper te worden! Perfectionistisch zijn kan vervelend zijn voor jezelf maar in het kappersvak vind ik dit een groot voordeel, iemand gaat pas weg als het goed is. Mijn werkboeken werden beloond met negens en tienen en ook mijn theorie examens komen zelden lager dan een 7. Mijn praktijk examens geven mij stress en met trillende handen haal ik zesjes en zevens.

Het werkboek waar ik aan werkte, als ik de enorme hoeveelheid zo bekijk, wauw!

Dan krijgen we de informatie dat er een ondernemersopleiding is in Rotterdam. Ik besluit mij op te geven, schrijf een brief en doe een test. Er mogen van de scholen in Amsterdam, Den Haag en Rotterdam op dat moment maar vier leerlingen naar Pompenburg. Ik hoop erop maar vertel mijzelf dat de kans klein is. Tot mijn blijdschap word ik toegelaten en ik moet binnen een paar weken al beginnen! Ik verhuis van Purmerend naar mijn schoonouders in Poortugaal. Ineens een nieuw leven, mijn relatie heb ik dan al een aantal jaar, de basis is goed. Mijn schoonmoeder zit geregeld model en moet eraan geloven van permanenten tot knippen en kleuren. Zij helpt mij door de praktijk examens heen door leuke gesprekken te beginnen. De handen trillen wat minder.

Op Pompenbrug is het voor mij perfect, maar dertig leerlingen, een gezellige sfeer. Ik leer er veel en de klasgenoten zijn leuk! De lessen ondernemers vaardigheden zijn mijn favoriete lessen van de week. Begrijp me niet verkeerd, de cijfertjes, de balansen, dat is niet mijn ding. Maar de lessen van Meneer Kalsbeek zijn inspirerend en ik kan mij goed vinden in zijn ideeën over algemene ontwikkeling en jezelf blijven door ontwikkelen. Ik kan mij gewoon niet voorstellen dat er mensen zijn die zich niet verder willen door ontwikkelen. Toch komt ook de gedachte in mij op, dat dit veel vermoeiender is, constant de tandwieltjes laten draaien omdat je de diepte in wil. Terwijl anderen aan de oppervlakte lekker ronddobberen, klinkt soms ook niet heel verkeerd. Natuurlijk heeft mijn leeftijd hier ook nadelen, je komt op een punt dat je niet meer overal toestemming voor wil vragen, je bent volwassen, je wil je eigen beslissingen maken. Aansluiting vinden bij de jongere leerlingen op de Mariniersweg waarmee ik praktijklessen had vond ik moeilijk, de instelling was zo anders dan die van de leerlingen op Pompenbug. Uitgelachen worden omdat ik een zes herkanste. Ik besloot gewoon mijn eigen ding doen, en mijn motivatie niet onderuit laten halen door negatieve instellingen van anderen. Je doet een opleiding voor jezelf en haalt er de dingen uit die voor jou belangrijk zijn.

Dan is daar de dag van mijn laatste examen, wat is de tijd toch snel gegaan. Het was stressvol, leuk, inspirerend en heel zwaar. En als de avond van te voren mijn model dan afbeld, is mijn stress niveau hoger dan ooit. Dit examen betekend namelijk: alles of niets. Mijn examen is om 13.00 en ik besluit om 9.00 in de stad te zijn, rond lopen, heen en weer te lopen tussen Pompenburg en de Mariniersweg, heen en weer. En dan om 12.15 vind ik haar! Op Pompenburg word ze afgekeurd als model vanwege een te kort plukje, toch neem ik haar mee, op eigen risico, alles of niets! En het was gelukkig alles! Geslaagd!

Met de mode opdracht sluit je de opleiding af. Samen met mijn schoonmoeder werken we aan een mooie jurk in het thema: De vrouwen van Rembrandt. Nou ja mijn schoonmoeder werkte aan de jurk en ik hielp haar en werkte aan het kapsel.


Dan was de dag daar, je diploma in handen krijgen een heerlijk gevoel! Dat was alle stress en alle tranen meer dan waard. Met een felicitatie “heel veel geluk” en een hand van de directeur is het dan toch echt allemaal gelukt!

Ik begin bij Romboutkappers en mag meteen fulltime aan de slag, het eerste jaar doe ik mee aan de Young Talent Award en win ik de eerste prijs, een mooiere motivatie bestaat er niet!


In de kapsalon word ik leidinggevende en ik leer veel. Na een jaar of vijf begin ik me toch af te vragen of ik niet meer wil. Dat wil ik. Zeker. maar wat? Als spontaan idee neem ik een video op van een vlecht en zet deze op Youtube. En wauw, dit is zeker iets wat ik meer wil gaan doen. Nu neem ik wekelijks een video op en ontvang ik elke dag mailtjes en foto’s van kijkers. Een geweldig liefdevolle familie. Als ik in 2014 hoor dat ze trainers binnen Romboutkappers willen gaan trainen, laat ik meteen weten dit graag te willen. Nu geef ik opsteek/vlecht trainingen en dit geeft mij veel energie. Het trainen van professionals vind ik geweldig! Ook workshops geven op events vind ik leuk! Want wat heb je aan kennis, als je deze kennis niet kunt overdragen? Kennis moet je delen, help mensen om ook verder te komen. Daarnaast schrijf ik columns voor websites. Werk ik aan mijn blog voor mijn eigen website. Houd ik mijn Facebook, Twitter, pinterest, instagram en Linkedin pagina dagelijks bij. Mensen vragen weleens aan mij hoeveel uren er in mijn dag zitten, 48 zeg ik dan. En in 48 uur kun je aardig wat doen. Op je werk moet je niet alleen maar leeglopen wat energie betreft, want dat zou betekenen dat je alleen in je vakantie even oplaad. Je moet ook tijdens je werk energie krijgen van wat je doet. Want al je energie inruilen voor een salaris, dat is een oneerlijke deal. Tijdens je vakantie heb je wel energie maar geef je geld uit aan ontspanning, dit zou dus inhouden dat je nooit beiden tegelijk kunt hebben. Dat je nooit èn geld èn energie hebt. Meestal is dit een teken dat je werk niet je passie is, je kunt niet heel het jaar leeglopen, dat houd niemand vol.

Een ondernemers brein staat namelijk nooit stil. Altijd op zoek naar nieuwe ideeën en inspirerende leerzame samenwerkingen en projecten. Inspiratie vind je in alles, zoek de plekken op waar jij deze inspiratie vind! En beloof mij 1 ding, of je nu 16 bent of 78 stop nooit met leren! Vind je passie, leef deze passie!

2015 word alleen maar mooier en beter, niet vanzelf natuurlijk, het heeft niks te maken met “geluk” er is geen magische regel. Er is maar één ding dat er voor zorgt dat je je dromen bereikt: hard werken! Als je het kunt dromen, kun je het waarmaken! Als je het kunt bedenken, kun je het bereiken.